مــن بـدهـــکارم بـــه چشـمانِ تــــو از روزِ ازل
کی تـــوان پرداخت ایـــن دیــنِ تـرا با یک غزل
هندِ چشمانِ تــــــو صد «بیدل» اگـر هــم پَروَرَد
میشوند عاجــز به وصـف ات، نازنینِ بی مثل!
مــــانــــده ام بارِ دگر درمـــانده از تشبیه ی تــو
چـــی نویسم تا شــوی با این غزل ضرب المثل؟
حافظ و سعدی نییم تا من به وصف ات، نازنین!
صورت ات را گُل بگویم، تازه گی ات را حمل
خــــال زیبایی کـــه بـــر رخسارِ تو اُفتاده است
کــی دهم آنرا چو حافظ با «دو ملکَت» در بدل
شاعـــــر عصرم ، تـــرا... چیز دگر باید کـشم
لعنتم کــــن گر لب ات را قنـــــد گویم یا عـسل
تو نه مانند کسی و کس نمـــــی ماند بــــــه تـو
لاشریکت خلـــــــــــق کرده خالـق من در ازل
:: موضوعات مرتبط:
,
شعر ,
شعر عاشقانه ,
,
:: بازدید از این مطلب : 699
|
امتیاز مطلب : 55
|
تعداد امتیازدهندگان : 18
|
مجموع امتیاز : 18
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
